J. E. H. MacDonald- 1924r. Lake Macarthur, Yoho Park.
Grupa Siedmiu była grupą kanadyjskich malarzy pejzażystów od 1920 do 1933 roku, pierwotnie składającą się z Franklina Carmichaela (1890–1945), Lawrena Harrisa (1885–1970), AY Jacksona (1882–1974) , Frank Johnston (1888–1949), Arthur Lismer (1885–1969), JEH MacDonald (1873–1932) i Frederick Varley (1881–1969).
Później, AJ Casson (1898–1992), został zaproszony do przyłączenia się do grupy w 1926r., Edwin Holgate (1892–1977) został członkiem w 1930 r., natomiast A LeMoine FitzGerald (1890–1956) w 1932 r.
Od lewej: J. E. H. MacDonald- 1922r. Mist Fantasy Northland, Frank Carmichael- 1922r. The Glade, Lawren Harris- 1926r. North Shore Lake Superior.
Dwójka artystów powszechnie kojarzona z grupą to Tom Thomson (1877–1917) i Emily Carr (1871–1945). Chociaż Tom Thomson zmarł przed jej oficjalnym powstaniem, miał znaczący wpływ na grupę. Obrazy Thomsona The West Wind i The Jack Pine to dwa najbardziej kultowe dzieła grupy. Emily Carr była również blisko związana z Grupą, choć nigdy nie była jej oficjalnym członkiem.
Emily Carr- 1928r. Kitwancool.
Grupa jest najbardziej znana ze swoich obrazów inspirowanych kanadyjskim krajobrazem.
Grupa zapoczątkowała pierwszy duży kanadyjski narodowy ruch artystyczny, wierząc, że malarstwo kanadyjskie można rozwinąć poprzez bezpośredni kontakt z naturą.
Arthur Lismer- 1914r. The Guides Home Algonquin.
Styl w jakim wyrażali się artyści z The Group of Seven nie odzwierciedlał europejskich wzorców, a jako że znaczna część kanady była zamieszkana przez imigrantów, którzy przywieźli ze sobą smak europejskiej sztuki , niezwykle trudno było artystom utrzymać się ze sprzedaż swoich prac. Dzisiaj, obrazy sprzedawane są na aukcjach za setki tysięcy dolarów.
Frank Carmichael- 1930r. Bay of Islands.