16 sierpnia 1896r. Indianie Skookum Jim Mason i Tagish Charli z okolic Yukon wraz z George’em Carmackiem z Seattle znaleźli złoto w Rabbit Creek, niedaleko Dawson, w regionie Yukon w Kanadzie. Strumień został szybko przemianowany na Bonanza Creek a sami poszukiwacze zostali nazwani ,,Klondike”.
Ponieważ Yukon był bardzo odległym miejscem, gorączka złota rozpoczęła się dopiero jedenaście miesięcy późnie, po tym jak Carmack przybył do Seattle z ponad toną złota.
W ciągu sześciu miesięcy, około 100 000 poszukiwaczy złota, wyruszyło do Yukon ale tylko 30 000 dotarło do celu. Wielu zmarło lub straciło entuzjazm, zatrzymało się lub zawróciło po drodze a sama podróż była długa, mozolna i wyczerpująca. Większość drogi trzeba było przejść, używając jucznych zwierząt lub sań do przewożenia setek kilogramów zapasów, które były wymagane przez Kanadyjską Policję Konną, pomimo to głód i niedożywienie był ogromnym problemem. Innym problemem były niskie temperatury, które w górach oscylują między -10 do -30⁰C.
U szczytu gorączki złota, latem 1898r. region Klondike liczył 30 000 mieszkańców, z czego blisko 17 000 mieszkało w Dawson. Początkowo było to miasto namiotowe ale w połowie 1899r., po dwóch poważnych pożarach, stało się prawdziwym miastem z różnymi udogodnieniami.
Szacuje się, że w Yukon, znaleziono złoto o wartości ponad miliarda dolarów. Sukces odnosili nie tylko mężczyźni – Klondikers. Kobiety miały również swój wkład- Belinda Mulroney, stała się bogata, zakładając hotel i sprzedając zapasy. Martha Black kupiła tartak i została drugą w Kanadzie posłanką do Parlamentu.