Bajgle to polski wynalazek robiący ogromna karierę w całej Ameryce Północnej.
W Montrealu są tak popularne, że podczas mojego pobytu w tym mieście na śniadanie jadłam tylko… bajgle! Bajgle z sezamem, z makiem i zwykłe, z serkiem i łososiem, z pastą z homara, z jajkiem i boczkiem, z pomidorem i sałatą…. Po prostu bajglowy zawrót głowy!
Bajglowe szaleństwo tak mnie zaintrygowało, że postanowiłam sprawdzić kto je wymyślił i ku mojemu zaskoczeniu okazało się, ze to my- Polacy!
Bajgle są tradycyjnie robione z drożdżowego ciasta pszennego, które jest formowane ręcznie w pierścień, krótko gotowane w wodzie, a następnie pieczone. Rezultatem jest gęste, ciągnące się, ciastowate wnętrze z zrumienioną i czasami chrupiącą powłoką zewnętrzną.
Chleb przypominający bajgiel, znany jako obwarzanek, był powszechny w Polsce w 1394r. Pierwsza wzmianka o bajglu znajduje się w rozporządzeniach społeczności żydowskiej w Krakowie i pochodzi z 1610r.Według zapisów wręczano je kobietom z okazji urodzenia dziecka.
Bajgle zostały przywiezione do Nowego Jorku przez polsko-żydowskich imigrantów i stały się popularne nie tylko w Stanach ale i w Kanadzie!
W odróżnieniu od nowojorskiego bajgla, bajgiel montrealski zawiera słód i cukier bez soli; jest gotowany w wodzie słodzonej miodem przed pieczeniem w piecu opalanym drewnem. Jest to głównie odmiana z ziarnami sezamu (bajgle w Toronto są podobne do tych robionych w Nowym Jorku, ponieważ są mniej słodkie, zazwyczaj są pokryte makiem i pieczone w standardowym piecu).
I tak oto polskie bajgle podbiły serca Kanadyjczyków i Amerykanów!