Napięcia, które wywołały wojnę w 1812r. sięgają konfliktu pomiędzy Francją i Wielką Brytanią. Kiedy Napoleon Bonaparte zarządził blokadę żeglugi, mającą na celu sparaliżowanie handlu brytyjskiego, Wielka Brytania odpowiedziała serią rozkazów wymagających od wszystkich neutralnych statków uzyskania licencji. Poprzez staranie każdego z tych krajów, aby uniemożliwić Stanom Zjednoczonym handel z drugim, interesy amerykańskie zostały znacznie naruszone. Po klęsce floty Napoleona Bonaparte w bitwie pod Trafalgarem na oceanie zapanowała Królewska Marynarka Wojenna.
Stany Zjednoczone przez długi czas wojny w Europie starali się pozostać neutralni, jednak napięcia narastały wywoływane ciągłymi incydentami np. przeszukiwanie amerykańskich statków amerykańskich w poszukiwaniu kontrabandy czy dezerterów lub sytuacją u wybrzeży zatoki Chesapeake. Kolejną przyczyną napięć były amerykańskie problemy z ludnością indiańską.
18 czerwca 1812r., Prezydent Stanów Zjednoczonych, James Madison podpisał deklarację wypowiedzenia wojny Wielkiej Brytanii.
Głównym miejscem walki było pogranicze pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Brytyjską Kanadą.
Zanim Amerykanie przystąpili do działań lądowych, siły brytyjskie pod dowództwem Isaaka Brocka zdołały umocnić swe pozycje nad jeziorami Ontario i Erie oraz zająć amerykańskie miasta Detroit i Mackinac. Pierwszy atak wojsk Stanów Zjednoczonych rozpoczął się 12 lipca, jednak generał William Hull dowodzący amerykańską milicją został zmuszony do poddania się. Podobnie zakończyła się druga próba ataku podjęta przez Amerykanów – ponieśli klęskę w bitwie pod Queenston Heights. Pierwszą fazę wojny lądowej zakończyło poddanie się amerykańskich oddziałów, otoczonych przez połączone siły brytyjsko-indiańskie pod Frenchtown .
Na okres zimy obie strony konfliktu zaprzestały działań. Wojna została wznowiona dopiero w połowie roku 1813r. W pierwszym okresie kampanii 1813r. inicjatywa była po amerykańskiej stronie. 27 kwietnia1913r, po zwycięskiej bitwie zajęli stolicę York( dzisiaj Toronto) i doszczętnie spalili( w odwecie wojska brytyjskie w 1814r. spaliły Biały Dom oraz budynek Kapitolu w Waszyngtonie), po czym przesunęli się w stronę Fortu George, który jednak skutecznie oparł się napastnikom. Kolejnym niewykorzystanym sukcesem Amerykanów dowodzonych przez Williama Henry’ego Harrisona była bitwa pod Moraviantown (inaczej Thames), w której poległ przywódca indiańskiej konfederacji (Tecumseh). Nie powiodła się próba przeniesienia wojny do Dolnej Kanady. Amerykanie zostali pokonani w bitwach pod Châteauguay i pod Crysler’s Farm, co zmusiło ich do wycofania się do Górnej Kanady.
Początki kampanii roku 1814r. były pomyślne dla Amerykanów. Najpierw zdobyli Fort Erie, by następnie 5 lipca wygrać ważną bitwę pod Chippewa. W kolejnej nierozstrzygniętej bitwie pod Lundy’s Lane Amerykanie zmuszeni zostali do wycofania się z Ontario (odtąd wojna toczyła się wyłącznie na terytorium USA), choć zachowali kontrolę nad Wielkimi Jeziorami.
W tej wojnie nie było ani wygranego ani przegranego.
Efektem wojny było jedynie utrzymanie status quo.
Traktat pokojowy podpisano 24 grudnia 1814r.
Ciekawostka:
Dzisiaj nazwa Laura Secord kojarzy się nam ze sklepem z czekoladkami. Pewnie nie wszyscy wiedzą, ale Laura Secord to autentyczna postać, która wykazała się niezwykłą odwagą w czasie wojny ze Stanami Zjednoczonymi.
Laura Secord przeszła 30 km z Queenston do Beaver Dams, niedaleko Thorold, aby ostrzec Jamesa FitzGibbona, że Amerykanie planują zaatakować jego placówkę. Secord wybrała okrężną trasę przez niegościnny teren, aby uniknąć amerykańskich wartowników podczas swojej wędrówki. Pomogła jej grupa wojowników Mohawków, których napotkała po drodze.