17 kwietnia 1982r.

Współczesna historia polityczna Kanady rozpoczęła się wraz z brytyjską ustawą o Ameryce Północnej z 1867 r. (oficjalnie zwaną British North America Act, 1867). Akt ten połączył Prowincję Kanady (obecnie Ontario i Quebec) z Nową Szkocją i Nowym Brunszwikiem w Dominium w ramach Imperium Brytyjskiego. Gubernator generalny pełnił konstytucyjne obowiązki brytyjskiego suwerena na kanadyjskiej ziemi.

Wraz ze Statutem Westminsterskim z 1931r. Wielka Brytania była gotowa przyznać pełną autonomię Kanadzie, ale Kanadyjczycy stanęli przed dylematem- jak to zrobić? Czy rząd federalny powinien mieć możliwość jednostronnej zmiany konstytucji, czy też wymagana  jest zgoda prowincji? Czy wszystkie prowincje powinny być liczone równo, czy większe powinny mieć więcej do powiedzenia? Czy wszystkie prowincje powinny się zgodzić na poprawkę czy tylko większość? Czy Quebec powinien mieć prawo weta, które pozwoliło by mu chronić interesy mniejszości francusko-kanadyjskiej?

Dopóki Kanadyjczycy nie mogli rozstrzygnąć tych kwestii, brytyjski parlament zachował uprawnienia do zmiany konstytucji Kanady.

Punktem zwrotnym było referendum niepodległościowe w Quebec w 1980r.

Podczas kampanii rząd federalny, pod przywództwem Pierre Trudeau ( ojciec obecnego Premiera Justina Trudeau), obiecał mieszkańcom wznowienie negocjacji konstytucyjnych. Jednak spotkał się z sprzeciwem ośmiu z dziewięciu rządów prowincji.

Po niezbyt obiecujących negocjacjach z rządami prowincji  w 1982 r. została uchwalona nowa ustawa o zniesieniu brytyjskiej władzy i przekazanie uprawnień do zmiany konstytucji Kanady rządom federalnym i prowincjonalnym. Zawierała również Kartę Praw i Wolności.

Government of Canada.

Ustawa konstytucyjna (The Canada Act) z 1982 r. otrzymała królewską zgodę 29 marca w Londynie, ale nie weszła w pełni w życie od razu. Kanadyjska ustawa konstytucyjna z 1982 r. została ogłoszona przez królową Elżbietę II  17 kwietnia na Wzgórzu Parlamentarnym w Ottawie.

Ustawa konstytucyjna z 1982r. jest dokumentem przełomowym w historii Kanady. Oznacza koniec długiego procesu i wysiłków wielu kolejnych rządów, kończy jakąkolwiek rolę parlamentu brytyjskiego w prawie kanadyjskim i wprowadza w życie Kanadyjską Kartę Praw i Swobód.

https://humanrights.ca

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *