7 lipca 1969r. został przyjęty Official Languages Act, na mocy którego języki angielski i francuski zostały przyjęte jako języki narodowe Kanady.
Oczywiście są to języki krajów kolonizatorskich. Francuzi, jako pierwsi osiedlili się w Kanadzie, zajmując rejony obecnego Quebec oraz Nowego Brunszwiku i Nowej Szkocji. Niestety, po wojnie siedmioletniej (1756-1763) francuskojęzyczne kolonie zostały przejęte przez Brytyjczyków.
Co ciekawe, w koloniach tych kultura francuska i język były tak głęboko zakorzenione, że do dzisiaj w prowincji Quebec jedynym językiem urzędowym jest francuski, natomiast prowincja Nowy Brunszwik jest jedyną oficjalnie dwujęzyczną prowincją Kanady.
Najpopularniejszy jest oczywiście angielski. Ponad 80 % Kanadyjczyków jest w stanie się nim porozumieć a niemal 60% używa go w domu.
W Kanadzie są dwa oficjalne języki ale Kanada to kraj Pierwszych Narodów i imigrantów i to tu zawarte jest największe bogactwo językowe.
Zaraz po angielskim i francuskim, najczęściej używanym językiem jest mandaryński i kantoński (Chiny). Kolejne miejsca zajmują pendżabski i tagalog (Indie i Filipiny). Na kolejnych miejscach plasują się hiszpański, włoski, niemiecki portugalski i polski. Jeśli chodzi o języki rdzenne, to wiele z nich wyginęło wraz z ostatnimi członkami plemion, które się nimi posługiwały. Szacuje się, że jest to ok. 75% dialektów. Obecnie ,najczęściej używanym dialektem jest cree, ojibway i inuktituk.
Celem ustawy dot. oficjalnych języków Kanady było zaoferowanie obywatelom usług federalnych w wybranym języku bez żadnych opóźnień i o takim samym standardzie. Zgodnie z tą ustawą wszystkie instytucje federalne muszą świadczyć usługi w języku francuskim i angielskim, w zależności od wnioskowanej sprawy. W związku z tym zarówno oficjalne dokumenty jak i informacje zamieszczone na produktach codziennego użytku są w obu językach.
