Sir John Alexander Macdonald urodził się 10 stycznia 1815r. – zmarł 6 czerwca 1891r. Był pierwszym premierem Kanady w latach: od 1867r. do 1873r. oraz od 1878r. do 1891r.
John A. Macdonald był najwybitniejszym politykiem Górnej Kanady o wielkich umiejętnościach organizacyjnych, godnej pozazdroszczenia wytrzymałości i publicznym zamiłowaniu do alkoholu. W ciągu dekady Macdonald odegrał kluczową rolę w utworzeniu Dominium Kanady i został jego pierwszym premierem.
W życiu osobistym musiał przezwyciężyć wielki smutek.
Macdonald poślubił swoją kuzynkę Isabellę Clark, która wkrótce potem została inwalidą, przykuta do łóżka z niezdiagnozowaną chorobą. Uzależniła się od opium zmieszanego z winem, aby uśmierzyć ból. Pomimo swojej choroby Isabella urodziła swoje pierwsze dziecko, Johna, w 1847 roku. Dziecko zmarło 13 miesięcy później. Macdonald nigdy nie pogodził się ze śmiercią Johna. Trzymał pudełko z zabawkami dziecka aż do swojej śmierci, prawie 50 lat później. Inny syn, Hugh, przeżył. W 1857 roku Isabella zmarła.
Macdonald był zdruzgotany ich śmiercią, ale pomimo to był jednym z dominujących polityków w Górnej Kanadzie. Zawarł sojusz polityczny z potężnym politykiem z Dolnej Kanady, George’em-Étienne Cartierem. Obaj mężczyźni podzielali podobną, konserwatywną wizję, która obejmowała energiczne zaangażowanie we wzrost gospodarczy i łagodzenie animozji religijnych, które nękały Zjednoczoną Prowincję Kanady. W czerwcu 1864 Macdonald i Cartier dołączyli do swojego głównego przeciwnika, George’a Browna, w celu realizacji planu konfederacji brytyjskiej Ameryki Północnej. Po konferencjach w Charlottetown na Wyspie Księcia Edwarda, w Quebecu i Londynie uchwalono brytyjską ustawę o Ameryce Północnej (1867), tworząc Dominium Kanady, a Macdonald został jego pierwszym przywódcą.
W Kingston można zobaczyć dom, w którym mieszkał pierwszy Premier Kanady.
